Την απορία αυτή έχει πλέον η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων.
Γιατί π.χ. κανείς πολιτικός δεν μιλάει για την παραγωγή πλούτου ;
Γιατί κανείς τους δεν προτρέπει τους Έλληνες να εργαστούν και μάλιστα πάρα πολύ σκληρά ;
Γιατί φοβούνται τόσο πολύ να μιλήσουν για την αξία του σεβασμού στη νομιμότητα ;
Γιατί οι πολιτικοί μας δεν μπορούν να ασχοληθούν με τα σημαντικά και τα δύσκολα και ασχολούνται με πράγματα που τους γελοιοποιούν ;
Γιατί δεν μπορούν να πράξουν το αυτονόητο ; Πως είναι δυνατό να τα κάνουμε όλα λάθος ; Πως είναι δυνατό διαρκώς να βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας; Τι τέλος πάντων έχει τόσο πολύ αλλοιώσει τη λειτουργία του εγκεφάλου μας ;
Τα αίτια λένε μερικοί, βρίσκονται 20 χρόνια πριν, όταν δημιουργήθηκε η ιδιωτική τηλεόραση. Σταδιακά, η Βουλή και μαζί της η πολιτική, μεταφέρθηκε στα τηλεοπτικά παράθυρα.
Αναρωτήθηκε κανείς τι παιδεία και τι καθημερινή εκπαίδευση έχουν οι πολιτικοί μας, που ωρίμασαν, μεγάλωσαν και «καταξιώθηκαν» στα χρόνια αυτά ; Είναι άπιαστοι άσοι στην επικοινωνία. Που όμως έφερε τον λαϊκισμό, την παραπληροφόρηση, τον αποπροσανατολισμό, την υποκρισία, την έπαρση, το θράσος, την υπεροψία, την καθολική ανευθυνότητα και τελικά την πλήρη ανικανότητα.
Είναι φυσικό, όταν ασκείσαι σχεδόν αποκλειστικά σε έναν τομέα, πάνω από 12 ώρες την ημέρα, να είσαι «πάτος» σε όλους τους άλλους τομείς. Δεν έχεις χρόνο ούτε ανάγκη και φυσικά καμμία διάθεση να επιμορφωθείς, να αποκτήσεις επιπλέον δεξιότητες, να ανοίξεις τον κλειστό σου ορίζοντα, να μάθεις ως σύγχρονος Ευρωπαίος έστω μια ξένη γλώσσα. Να είσαι σε θέση να διαβάσεις τον ξένο τύπο και να έχεις από πρώτο χέρι αντίληψη του πως βλέπει η διεθνής κοινότητα τη χώρα μας, που με την ανικανότητά σου, τον λαϊκισμό σου και τον αφόρητο κρατισμό σου, έφερες σε τέτοια χάλια.
Πόσοι άραγε από τους σημερινούς ή και τους προηγούμενους υπουργούς έχουν αυξημένες δεξιότητες σύγχρονης διοίκησης προσανατολισμένης στο αποτέλεσμα ;
Πόσοι είναι σε θέση να κατευθύνουν, να υποστηρίζουν, να αναπτύξουν ανθρώπους ; Ελάχιστοι φυσικά. Διότι από τα ξημερώματα μέχρι αργά το βράδυ συμμετέχουν σε ανούσιους και στερεότυπους διαλόγους στα ΜΜΕ, εκτοξεύοντας πυροτεχνήματα. Ενδιάμεσα τρέχουν από κομματική πίτα σε κομματικό «τσιμπούσι» και το μόνο που τους απασχολεί είναι το προφίλ τους και πως θα τσαλακώσουν το προφίλ των αντιπάλων τους !
Πόσοι είναι σε θέση να κατευθύνουν, να υποστηρίζουν, να αναπτύξουν ανθρώπους ; Ελάχιστοι φυσικά. Διότι από τα ξημερώματα μέχρι αργά το βράδυ συμμετέχουν σε ανούσιους και στερεότυπους διαλόγους στα ΜΜΕ, εκτοξεύοντας πυροτεχνήματα. Ενδιάμεσα τρέχουν από κομματική πίτα σε κομματικό «τσιμπούσι» και το μόνο που τους απασχολεί είναι το προφίλ τους και πως θα τσαλακώσουν το προφίλ των αντιπάλων τους !
Δείτε την παρακμή της ελληνικής Βουλής. Για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους, φρόντισαν να δημιουργήσουν και το κανάλι της Βουλής, ώστε να θαυμάζουν τους ρητορεύοντες βουλευτές οι ψηφοφόροι τους. Το αν στην αίθουσα είναι «τρεις κι ο κούκος», λίγο τους απασχολεί. Η υποκρισία και η «θεατρική» αντιμετώπιση των θεμάτων, έχει ξεπεράσει πλέον κάθε όριο.
Αντί να επιχειρηματολογούν εποικοδομητικά, αλληλοκατηγορούνται και αλληλολοιδωρούνται.
Αντί να επιχειρηματολογούν εποικοδομητικά, αλληλοκατηγορούνται και αλληλολοιδωρούνται.
Δείτε πως έχουν καταφέρει να απαξιώσουν πλήρως ο ένας τον άλλον και πως δεν έχουν αντιληφθεί ότι έχουν χάσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας. Επιμένουν με τις εξεταστικές επιτροπές, γιατί δεν είναι ικανοί να ασχοληθούν με τίποτα σοβαρότερο. Και αδιαφορούν ακόμη και για το προσωπικό τους κύρος.
Ωστόσο, ελπίδα πάντοτε υπάρχει ! Ο άνθρωπος (και φυσικά οι πολιτικοί όλων των παρατάξεων) έχει τέτοιες απίστευτες δυνατότητες, που ευκολότερο μπορεί να τις αναδείξει, αρκεί να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες. Και φαίνεται ότι η κατάσταση της χώρας μας έχει πείσει κάποιους από τους κυβερνώντες ότι πρέπει να αλλάζουμε για να μην βουλιάξουμε.
